4. Oldenburger Frauenmahl
8. November 2019, 18.00 Uhr bis 22.00 Uhr
in der St. Lamberti-Kirche, Markt 17, 26122 Oldenburg
„Wir sind viele“
Vielfalt als Herausforderung und Chance für Kirche und Gesellschaft
Tischrede von Petra Bohlen, Leiterin der August-Hinrichs-Bühne,
Staatstheater Oldenburg
Moin tosamen,
vandagen bün ik seker een van de wenigen hier in den Lambertus-Saal, de Platt nich
blots versteiht man ok schnackt. Ok ik hör to de Generation, för de sik dat nich schickt
hett, Plattdüütsch to schnacken. As Deern van´t Land kann ik jo seggen: Ik heff keen
Schaden nahmen. Ganz in´n Gegendeel: Wat mi düsse Spraak un dat plattdüütsche
Theater lehrt hefft, kann ik bold nich in Wöör faten.
Un wer meent, dat dat plattdüütsche Theater ut Magd, Knecht un een Buern besteiht, de
platte Witzen op ´t platte Land maakt, de is op´n verkehrten Damper.
Mit de Entwicklung van de Sellschupp hett sik ok dat plattdüütsche Theater verännert.
Spraak is lebennig un verännert sik. Dat gellt ok för Plattdüütsch. Un wiel dat
plattdüütsche Theater een „immaterielles Kulturerbe“ is, is dat use Opgaav, düsse
Verännerung to leven.
De plattdüütsche Spraak warrt nich mehr van vele Lüüd in´n Alldag schnackt. Dat is een
Minnerheit. Ik schnack dat ok nich in ´n Alldag oder bi de Arbeid. Man op de Bühn! Un dat
mit ganz veel Hartbloot. Siet bold teihn Johr draff ik ehrenamtlich in den Vörstand van de
AHB mitarbeiten un heff dorbi ok mit dat Opstellen van den Speelplan för elkeen
Speeltied to doon.
De Weg, bit so een Theaterstück op de Bühn kummt, is heel spannend. Dor dükert
mennicheen Fraag op:
Wo köönt wi use Abonnenten un Tokiekers good unnerholen un to glieke Tied ok wat mit
op den Weg geven?
Wüllt wi Volkstheater, Drama, Schauspeel, Komödie, Boulevard oder wat modernet
spelen?
Wat köönt wi as Amateure leisten?
Hebbt wi de passenden Spelerinnen un Spelers?
Dat wi as Amateure unner dat Dack van´t Staatstheater Ollnborg düsse Möglichkeiten
hebbt, is een Geschenk – un een Opgaav mit grode Verantwoordung.
Wi sünd een Vereen mit Maten, de plattdüütsch Theater maken wüllt: Jung un nich so
jung; Mannslüüd un Froonslüüd; grood un lütt. Mit Plattdüütsch as Moderspraak oder ok
nich.
Wi mehrsten Spelers, de bi us anfangt, schnackt van Huus ut kien Platt. Man se findt
Spaaß an´t Theater un wi nehmt se in use Midd, dat se Plattdüütsch lehrt. Dat is nich
eenfach, denn Plattdüütsch is een Spraak un keen Dialekt. Mehrstendeels findt use Lüüd
Spaaß an de Spraak: Se is direkt, geiht to Harten un kann mit klore Wöör veel utdrücken.
Un dat, leve Froonslüüd, is överhaupt nich platt!
Ganz in´t Gegendeel: „Romé to drütt“ un „De Besöök“ beter bekannt as „Besuch der alten Dame“ van Dürrenmatt „Sluderkraam in´t Treppenhus“ un „Twee sünd een toveel“
bekannt as „Diener zweier Herren“ van Goldoni. „Opa warrd verköfft“ un „Betahlt warrd
nich“: „Bezahlt wird nicht“ van Dario Fo. „Faust“, „Liliom“, „Kasimir un Karoline“, „De
Schimmelrieder“ un „In de Möhl“. Allens Stücken de wi op de Bühne brocht hebbt.
Man dat is noch nich allens. In 2013 all, wiet vör den Satz „Wir schaffen das“ hebbt wi dat schafft mit „Moby Dick“ use Tokiekers to wiesen, wo stur dat is, Heimat to finnen. Wi
harrn ivorische un kurdische, syrische un plattdüütsche Spelers an Bord.
In use Platt´n´Studios 14+ köönt Jugendliche lehrn, wat darto höört, Theater to spelen.
Mit „Frühlingserwachen“ un „Fucking Amal“ hebbt düsse jungen Lüüd ok veel över sik
sülvst lehrt un op de Bühne brocht.
Eenfach mal van Harten lachen kunnen use Besökers bi „Delikatessen“, „Cash – un ewig
pladdern de Moneten“ oder ok „Otello draff nich platzen“.
Mit „As in´n Heven“ (Wie im Himmel) un „Adams Appeln“ (Adams Äpfel) hebbt wi Geist un
Hart van use Besökers drapen.
Düsse Veelfalt findt sik ok bi use Stücken för de Lütten: „Lütt Aant“ na dat Billerbook,
„Ente, Tod un Tulpe“, „Emil un de Detektive“ oder „Bambi“ sünd in een Kooperation
twüschen dat „Ohnsorg-Theater“, dat „Junge Staatstheater“ un us. Düsse
Inszeneerungen, de op Hoch un Platt speelt warrt, maakt dat licht, den Togang to de
plattdüütsche Spraak un dat plattdüütsche Theater to finnen. So köönt wi Grenzen
öberwinnen, över Süllen gahn un Hürden nehmen.
„Wi sünd so free“ weer dat Motto van dat letzte „Platt Art Festival für neue
niederdeutsche Kultur“, dat wi op vele Art un Wies unnerstütt hebbt. Een wesentliche
Opgaav van dat Platt Art Festival is, to wiesen, wo modern un aktuell de plattdüütsche
Spraak is.
Beim Oldenburgischen Staatstheater und der August-Hinrichs-Bühne können alle
Menschen ohne Angst verschieden sein.
Wir als Bühne sind „kakelbunt“ in dem, was wir sind und was wir tun.
Damit sind wir ein lebendiger und einladender Teil einer offenen, freien und bunten
Gesellschaft.
Dat gah Jo good!
